Nadruki firmowe - znakowanie odzieży roboczej, promocyjnej oraz sportowej

XXI wiek daje nam ogromne pole do popisu, jeżeli chodzi o tworzenie i znakowanie odzieży. Przy wielu rozwiązaniach trudno jest wybrać odpowiednią opcję dla konkretnego zapotrzebowania. Poniższy artykuł przedstawi, jakie istnieją sposoby produkcji znakowanej odzieży oraz pozwoli określić, które z tych rozwiązań spiszą się najlepiej w danych okolicznościach.

Dwoma podstawowymi aspektami w doborze techniki wykonania nadruku na odzieży są: materiał, z którego dana rzecz jest zrobiona oraz projekt nadruku, czyli to, co chcemy na tym materiale umieścić. Przy tym podziale pomijam wątek ekonomiczny, aby uprościć opis sytuacji. Wśród tekstyliów, z których odzież jest produkowana, istnieje grupa tak zwanych trudnych podłoży do zadruku, są to np. nylon czy poliester, które wymagają użycia specjalnie do tego przystosowanych mediów bądź specjalnej techniki transferu grafiki na materiał. Z kolei jeśli chodzi o kwestię projektu graficznego, to dobór techniki zadruku będzie uzależniony od jego wielkości, skomplikowania, ale przede wszystkim od liczby użytych w nim kolorów. Poniżej prezentuję podstawowy podział technik zadruku wraz z krótkim opisem, następnie przejdziemy do szczegółowego opisu zalet i wad każdej z technik oraz rekomendacji, w jakich sytuacjach je stosować.

1. Sitodruk - najstarsza metoda zadruku, polega na przetłoczeniu farby przez matrycę na materiał. Formą drukową jest w tym wypadku szablon nałożony na drobną, tkaną siatkę, naciągniętą na prostokątną ramę aluminiową.
2. Haft komputerowy - metoda znakowania odzieży, w której specjalnie zaprogramowana maszyna wszywa pożądany wzór bezpośrednio w tkaninę.
3. Termotransfer - metoda oznaczania odzieży, w której nadruk jest przenoszony na odzież z użyciem specjalnej folii (flex, flock, digital) przy pomocy prasy grzewczej.
4. Nadruk sublimacyjny - metoda oznaczania materiału, w której również grafika przenoszona jest za pomocą prasy grzewczej, jednak przy użyciu papieru zadrukowanego specjalnymi tuszami sublimacyjnymi w drukarce cyfrowej.
5. Nadruk cyfrowy technologią DTG - metoda zadruku bezpośredniego, materiał zadrukowany jest specjalnymi tuszami bezpośrednio na materiał przy użyciu specjalnej drukarki cyfrowej.

Chcę wydrukować skomplikowany wzór w dużym nakładzie, co będzie najlepsze?

W takiej sytuacji doskonałym rozwiązaniem jest sitodruk. Dlaczego? Jakie zalety tej metody wskazują takie rozwiązanie? Poniżej prezentuję podstawowe plusy sitodruku:

• możliwość nanoszenia skomplikowanych, wielokolorowych wzorów,
• duża trwałość nadruku,
• dobre nasycenie kolorów, płynne przejścia tonalne,
• brak ograniczeń co do rodzaju oraz koloru tkaniny,
• duża szybkość wykonania wielu sztuk,
• niski koszt przy dużych nakładach.

Powyższa lista pokazuje, że w przypadku dużych realizacji sitodruk to rozwiązanie tanie, szybkie i uniwersalne. Koszt przygotowania sit jest jednak zbyt duży, aby ta metoda sprawdzała się od strony ekonomicznej w przypadku małych nakładów. Co zrobić, gdy wzór do nadruku jest również wielokolorowy, ale potrzebujemy tylko kilku sztuk oznaczonej odzieży? Tutaj sprawdzić się może kilka metod. Jeżeli zakładamy, że nie drukujemy na podłożu trudnym (maksymalne sztuczne domieszki do około 20%), doskonale sprawdzi się nam metoda druku cyfrowego DTG.

Podstawowe zalety druku DTG to:

• możliwość naniesienia na materiał bardzo złożonych obrazów,
• wysoka precyzja,
• doskonałe odwzorowanie kolorów,
• szybkie wykonanie.

Profesjonalna drukarka DTG w trakcie pracy

Tutaj też nie mamy ograniczeń, jeśli chodzi o kolory, skomplikowanie wzorów czy przejścia tonalne, a koszt przygotowania nie jest obarczony produkcją sit, a jedynie wartością usługi i materiałów niezbędnych do wykonania nadruku. Niestety w przypadku nadruków DTG, niektóre drukarki czy tusze nie zachowują standardów jakościowych, co skutkuje mniejszą wytrzymałością druku. W praktyce często okazuje się, że taki druk po pewnym czasie po prostu się spiera. Niektóre drukarki w ogóle nie nadają się do druku na tkaninach ciemnych, co też należy uznać jako spore ograniczenie. Druk DTG odpada całkowicie również w przypadku tkanin syntetycznych. Mamy zatem metodę, która pozwala na przygotowanie np. jednej koszulki za nieduże pieniądze, ale co w przypadku, kiedy ma to być prezent i chcemy mieć gwarancję, że nadruk nie spierze się z czasem? Wtedy dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie metody termotransferu. Jeżeli w dalszym ciągu interesuje nas nadruk wielokolorowy, skomplikowany, z przejściami tonalnymi, doskonałym rozwiązaniem jest folia digital. Jest to rodzaj folii flex, która przeznaczona jest do zadruku solwentowego i lateksowego. Taki druk jest całkowicie niespieralny i wytrzymałością zwykle przewyższa wytrzymałość tkaniny, na które jest nanoszony.

Pozostałe zalety takiego nadruku to:

• możliwość nanoszenia zdjęć,
• opłacalność nawet przy niskich nakładach,
• idealne krycie kolorem,
• możliwość wykonania nadruków odblaskowych,
• występują również folie fluorescencyjne, brokatowe, lustrzane.

Nadruk folią flex – kolor złoty brokatowy

W przypadku nadruków jedno- lub kilkukolorowych, bez gradientów, prostych grafik czy napisów/numerów, wystarczy nam klasyczna folia flex, która ma takie same właściwości jak digital. Uzupełnieniem flexa są folie flock, które są pokryte strzyżą tekstylną, co daje efekt miękkiej i miłej w dotyku wypukłej tkaniny. Jeżeli chodzi o wady termotransferu, to najistotniejszą wydaje się efekt tak zwanej płachty w przypadku większych nadruków. Folie flex i digital nie oddychają, co w przypadku większych zadrukowanych powierzchni może okazać się niewygodne. Folii flex oczywiście nie należy prasować żelazkiem po wierzchu, lecz po lewej stronie nadruku.

Wiemy już, jak radzić sobie w przypadku skomplikowanych nadruków na bawełnie, a także wiemy, kiedy opłaca nam się drukować sitem, a kiedy innymi metodami, ale w takim razie co z odzieżą sportową z włókien syntetycznych czy nylonowymi kurtkami? Tutaj pojawia się druk sublimacyjny. Farby sublimacyjne idealnie wnikają w materiały syntetyczne takie, jak: poliester, nylon, spandex, stylon itp.

Zalety takiego nadruku to:

• trwałość,
• możliwość uzyskania oddychającego nadruku,
• dobre odwzorowanie kolorów,
• druk niewyczuwalny w dotyku.

Jednak możliwości zastosowania tej techniki są ograniczone, nie tylko do materiałów syntetycznych, ale również jasnych kolorów podłoża. Kiedy musimy nanieść coś na ciemną tkaninę poliestrową, pozostają nam jeszcze specjalne wersje folii flex, nadające się do takiego termotransferu lub użycie standardowego flexa z zachowaniem niestandardowej techniki wgrzewania, co polecam tylko osobom znającym temat i materiały, na których pracują.

Na koniec pozostał nam haft komputerowy. Kiedy go zastosujemy? Jest to rozwiązanie, które sprawdzi się wszędzie tam, gdzie pozostałe metody zawodzą. Możemy zatem wyhaftować logo firmy bądź napisy na polarze, odzieży skórzanej, filcu czy jedwabiu. Czy ta metoda jest opłacalna?

Tak, ale tylko w przypadku dużych nakładów. Tak samo jak sitodruk, haft wymaga poniesienia kosztów przygotowalni, czyli odpowiedniego zaprogramowania maszyny, stworzenia projektu, co czyni nieopłacalnym oznaczanie pojedynczych sztuk odzieży. Pozostałe zalety haftu komputerowego to:

• bardzo wysoka wytrzymałość,
• elegancki, unikatowy wygląd,
• szeroka gama kolorystyczna.

Maszyny haftujące podczas produkcji odzieży

Niekiedy haft bywa szorstki w dotyku, co niektórzy uznają za wadę tej metody. Należy pamiętać również o tym, że haftować nie da się na bardzo cienkich tkaninach, ponieważ mogą one się ściągnąć w procesie nanoszenia wzoru.

Jak widać, możliwości zadruku czy znakowania odzieży jest mnóstwo, jednak przy wyborze odpowiedniej formy należy pamiętać o wielu czynnikach. Warto zastanowić się, czy czasem bardziej opłacalny nie jest większy nakład produkcji niż planowany po to, aby użyć innej techniki druku. Zawsze trzeba mieć też na uwadze ograniczenia technologiczne oraz wady stosowanych technik.

Życzymy wszystkim udanych wyborów w kwestii produkcji i oznaczania odzieży z użyciem każdej z wyżej wymienionych technik!

Opracowano:
Nadart Sp. z o.o.